Οι μεθυσμένοι Άγγελοι του Χάντερ Σ. Τόμσον

Σαν σήμερα το 2005, έφυγε από την ζωή ο συγγραφέας Χάντερ Σ. Τόμσον, ο ίδιος έγινε γνωστός από τα βιβλία του, «Οι 'Αγγελοι της Κόλασης», «Φόβος και Παράνοια στο Λάς Βέγκας» και «Το Μεθυσμένο Ημερολόγιο». Ο ίδιος έγραψε πολλά άρθρα για πολλές εκδόσεις συμπεριλαμβανομένων των Rolling Stone, Esquire, The Boston Globe, Chicago Tribune, The New York Times, The San Francisco Examiner, Time, Vanity Fair, The San Juan Star και Playboy. 

Ο ίδιος εφηύρε τον δημοσιογραφικό όρο «gonzo» που ήταν ουσιαστικά ένα συνεχιζόμενο πείραμα στο οποίο ο συγγραφέας ή ο δημοσιογράφος γίνεται κεντρικό πρόσωπο και συμμετέχει στα γεγονότα της αφήγησης, με τον ίδιο να δηλώνει ότι «η Δημοσιογραφία είναι ένα χαμερπές επάγγελμα και ένας εθισμός χειρότερος από την ηρωίνη, ένας παράξενος, άθλιος κόσμος από απροσάρμοστους, μεθύστακες και αποτυχημένους.» 

Το 1956 κατατάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία όπου και υπηρέτησε για δυο χρόνια, «Συνοπτικά, αυτός ο αεροπόρος, αν και ταλαντούχος, δεν φαίνεται ικανός να ακολουθήσει τους κανονισμούς. Μερικές φορές η επαναστατική του τάση και η αφ'υψηλού νοοτροπία του φαίνεται να μεταδίδεται και σε άλλα μέλη του προσωπικού.» Έγραψε ο επικεφαλής του.

Το 1960, ο Τόμσον μετακόμισε στο Πουέρτο Ρίκο, οι εμπειρίας του μεταφέρθηκαν στο Μεθυσμένο Ημερολόγιο που εκδόθηκε πολύ αργότερα, το 1998.

Το 1965, μέλη των Hell’s Angels των ξυλοκόπησαν άγρια γιατί έβγαλε τα «άπλυτα» που είχαν στη φορά, επέζησε και κέρδισε φήμη και χρήματα. 

Το 1972 κυκλοφόρησε το «Φόβος και Παράνοια στο Λάς Βέγκας.» Ο ίδιος μαζί με τον δικηγόρο Όσκαρ Ζέτα Ακόστα αποφάσισαν να ταξιδέψουν μαζί στο Λας Βέγκας, όπου ο Τόμσον είχε αναλάβει να καλύψει τον αγώνα μηχανών Mint 400 για το περιοδικό Sports Illustrated, σκοπός τους ήταν να μιλήσουν για το θάνατο του δημοσιογράφου Ρουμπεν Σαλαζάρ, ο οποίος είχε χτυπηθεί από δακρυγόνο που εκτόξευσαν αστυνομικοί κατά τη διάρκεια πορείας ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ στο Λος Άντζελες το 1970. Το αρχικό κείμενο απορρίφθηκε από το περιοδικό, όμως έγινε δεκτό από το Rolling Stones, ο εκδότης του Γιαν Βένερ είχε καλές σχέσεις με τον Τόμσον. Το άρθρο εκδόθηκε σε δυο μελέτη, ενώ όταν έγινε βιβλίο εμπλουτίστηκε με πολλά ναρκωτικά, αλκοόλ και σουρεαλιστικό χιούμορ!

«Δεν πρέπει να περιμένουμε από τους ανθρώπους να σέβονται τον νόμο και την τάξη, αν δεν διδάξουμε πρώτα πώς να συμπεριφέρονται με σεβασμό αυτοί στους οποίους εμπιστευόμαστε την εφαρμογή του νόμου και της τάξης.» Είπε κάποτε ο ίδιος, ενώ το 1970, έθεσε υποψηφιότητα για σερίφη της κομητείας Pitkin του Κολοράντο, το πλάνο του περιελάμβανε την προώθηση της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών (μόνο για προσωπική χρήση, όχι για διακίνηση, καθώς αποδοκίμαζε την κερδοσκοπία), την εκσκαφή του οδοστρώματος και τη μετατροπή τους σε χλοώδη μονοπάτια για πεζούς, την απαγόρευση οποιουδήποτε κτιρίου τόσο ψηλού που να κρύβει τη θέα στα βουνά, τον αφοπλισμό όλων των αστυνομικών δυνάμεων και μετονομασία του Άσπεν σε «Fat City» για να αποτρέψει τους επίδοξους επενδυτές. Οι αντίπαλοι του, βλέποντας ότι ο Τόμσον είχε μεγάλες ελπίδες να κερδίσει αποφάσισαν να συστρατευτούν με αποτέλεσμα ο συγγραφέας να χάσει. 

Ο ίδιος πριν τις εκλογές είχε δημοσιεύσει στο Rolling Stone το άρθρο του "Η Μάχη του Άσπεν", όμως παρατήρησε μετά την ήττα του ότι το άρθρο του είχε κινητοποίηση τους αντιπάλους του πολύ περισσότερο από ότι τους υποστηρικτές του.

Μέσα στα χρόνια ο ίδιος προσπαθούσε να εκδώσει τα έργα του, ενώ κατά διαστήματα έγραφε σε λίστες σε διάφορες εφημερίδες. 

Το μεγαλύτερο του έργο έχει κυκλοφορήσει σε τέσσερις τόμους με τίτλους όπως Τα έγγραφα Γκόνζο Τόμος 2: Η γενιά του Γουρουνιού: Ιστορίες Ντροπής και Εξαθλίωσης στη δεκαετία του '80 και Φόβος και Παράνοια στο Rolling Stone: Τα περίφημα γραπτά του Χάντερ Σ. Τόμσον.

Στις 20 Φεβρουαρίου 2005, ο Τόμσον πέθανε από αυτόπυροβολισμό στο κεφάλι στην Owl Farm, το «οχυρωμένο συγκρότημα» του στο Woody Creek του Κολοράντο. Ενώ το Αύγουστο του ίδιου χρόνου, οι στάχτες του Τόμσον εκτοξεύτηκαν από ένα κανόνι. Αυτό συνοδευόταν από κόκκινα, άσπρα, μπλε και πράσινα πυροτεχνήματα—τα οποία πυροδοτήθηκαν υπό τη μελωδία των τραγουδιών Spirit in the Sky του Norman Greenbaum και Mr. Tambourine Man του Bob Dylan.

Και όπως είχε πει και ο ίδιος: «Αν είναι να είσαι τρελός, φρόντισε να πληρώνεσαι γι’ αυτό, αλλιώς θα σε κλείσουν μέσα.»