Δεκαετίες αφότου οι ΗΠΑ έθαψαν τα πυρηνικά απόβλητα τους στο εξωτερικό, η υπερθέρμανση του πλανήτη θα μπορούσε να τα αποκαλύψει

Η Ariana Tibon ήταν στο κολέγιο στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης το 2017 όταν είδε τη φωτογραφία στο διαδίκτυο: μια ασπρόμαυρη εικόνα ενός άνδρα που κρατά ένα μωρό. Η λεζάντα έλεγε: «Ο Nelson Anjain παρακολουθεί το μωρό του στις 2 Μαρτίου 1954, από ένα μέλος της ομάδας AEC RadSafe στο Rongelap δύο ημέρες μετά το «Μπράβο».

Η Tibon δεν είχε ξαναδεί τον άντρα. Όμως αναγνώρισε το όνομα του προπάππου της. Εκείνη την εποχή, ζούσε στο Rongelap στα Νησιά Μάρσαλ όταν οι ΗΠΑ διεξήγαγαν την επιχείρηση Castle Bravo, τη μεγαλύτερη από τις 67 δοκιμές πυρηνικών όπλων που έγιναν εκεί κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Τα τεστ εκτόπισαν και αρρώστησαν αυτόχθονες πληθυσμούς, δηλητηρίασαν ψάρια, ανέτρεψαν τις παραδοσιακές διατροφικές πρακτικές και προκάλεσαν καρκίνους και άλλες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία που συνεχίζουν να αντηχούν σήμερα.

Μια ομοσπονδιακή έκθεση του Γραφείου Λογοδοσίας της Κυβέρνησης που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα εξετάζει τι έχει απομείνει από αυτήν την πυρηνική μόλυνση, όχι μόνο στον Ειρηνικό αλλά και στη Γροιλανδία και την Ισπανία. Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να διαταράξει τα πυρηνικά απόβλητα που παραμένουν στη Γροιλανδία και τα νησιά Μάρσαλ. «Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να μεταδώσει μόλυνση στα νησιά και οι αντικρουόμενες εκτιμήσεις κινδύνου κάνουν τους κατοίκους να δυσπιστούν τις ραδιολογικές πληροφορίες από το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ», αναφέρει η έκθεση.

Στη Γροιλανδία, η χημική ρύπανση και το ραδιενεργό υγρό παγώνουν σε στρώματα πάγου, που έχουν απομείνει από ένα πυρηνικό εργοστάσιο σε μια στρατιωτική ερευνητική βάση των ΗΠΑ, όπου οι επιστήμονες μελέτησαν τη δυνατότητα εγκατάστασης πυρηνικών πυραύλων. Η έκθεση δεν διευκρίνισε πώς ή πού θα μπορούσε να μετακινηθεί η πυρηνική μόλυνση στον Ειρηνικό ή τη Γροιλανδία, ή τι θα μπορούσε να συνεπάγεται τυχόν κίνδυνοι για την υγεία των ανθρώπων που ζουν κοντά. Ωστόσο, οι συγγραφείς σημείωσαν ότι στη Γροιλανδία, τα κατεψυγμένα απόβλητα θα μπορούσαν να εκτεθούν έως το 2100.

«Υπάρχει η πιθανότητα να επηρεαστεί το περιβάλλον, κάτι που θα μπορούσε να επηρεάσει περαιτέρω την τροφική αλυσίδα και να επηρεάσει περαιτέρω τους ανθρώπους που ζουν στην περιοχή επίσης», δήλωσε ο Hjalmar Dahl, πρόεδρος του Inuit Circumpolar Council Γροιλανδίας. «Πιστεύω ότι είναι σημαντικό οι κυβερνήσεις της Γροιλανδίας και των ΗΠΑ να επικοινωνήσουν για αυτό το ανησυχητικό ζήτημα και να προετοιμάσουν τι να κάνουν για αυτό».

Οι συντάκτες της μελέτης GAO έγραψαν ότι η Γροιλανδία και η Δανία δεν έχουν προτείνει σχέδια καθαρισμού, αλλά ανέφεραν επίσης μελέτες που λένε ότι μεγάλο μέρος των πυρηνικών αποβλήτων έχει ήδη αποσυντεθεί και θα αραιωθεί από το λιώσιμο του πάγου. Ωστόσο, αυτές οι μελέτες σημειώνουν ότι τα χημικά απόβλητα, όπως τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια, οι ανθρωπογενείς χημικές ουσίες που είναι πιο γνωστές ως PCB που είναι καρκινογόνες, «μπορεί να είναι τα πιο επακόλουθα απόβλητα στο Camp Century».

Η έκθεση συνοψίζει τις διαφωνίες μεταξύ αξιωματούχων των Νήσων Μάρσαλ και του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ σχετικά με τους κινδύνους που ενέχουν τα πυρηνικά απόβλητα των ΗΠΑ. Ο GAO συνιστά στον οργανισμό να υιοθετήσει μια επικοινωνιακή στρατηγική για τη μετάδοση πληροφοριών σχετικά με την πιθανότητα ρύπανσης στους κατοίκους των Μαρσαλέζων.

Ο Nathan Anderson, διευθυντής στο Γραφείο Λογοδοσίας της Κυβέρνησης, είπε ότι οι ευθύνες των Ηνωμένων Πολιτειών στις Νήσους Μάρσαλ «καθορίζονται από συγκεκριμένα ομοσπονδιακά καταστατικά και διεθνείς συμφωνίες». Σημείωσε ότι η κυβέρνηση των Νήσων Μάρσαλ συμφώνησε προηγουμένως να διευθετήσει αξιώσεις που σχετίζονται με ζημιές από πυρηνικές δοκιμές των ΗΠΑ.

«Είναι η μακροχρόνια θέση της κυβέρνησης των ΗΠΑ ότι, σύμφωνα με αυτή τη συμφωνία, η Δημοκρατία των Νήσων Μάρσαλ φέρει την πλήρη ευθύνη για τα εδάφη της, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που χρησιμοποιούνται για το πρόγραμμα πυρηνικών δοκιμών».

Για την Tibon, ο οποίος έχει επιστρέψει στην πατρίδα του στις Νήσους Μάρσαλ και είναι επί του παρόντος πρόεδρος της Εθνικής Πυρηνικής Επιτροπής, το γεγονός ότι η μόνη σύσταση της έκθεσης είναι μια νέα επικοινωνιακή στρατηγική είναι συγκλονιστικό. Δεν είναι σίγουρη πώς αυτό θα βοηθούσε τον λαό των Μαρσαλέζων.

«Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι δράση και εφαρμογή για την περιβαλλοντική αποκατάσταση. Δεν χρειαζόμαστε μια επικοινωνιακή στρατηγική», είπε. «Αν γνωρίζουν ότι είναι μολυσμένο, γιατί δεν ήταν η σύσταση για τα επόμενα βήματα για την περιβαλλοντική αποκατάσταση ή τι είναι δυνατό να επιστρέψουν αυτά τα εδάφη σε ασφαλείς και κατοικήσιμες συνθήκες για αυτές τις κοινότητες;»

Η κυβέρνηση Μπάιντεν συμφώνησε πρόσφατα να χρηματοδοτήσει ένα νέο μουσείο για να τιμήσει τη μνήμη όσων επλήγησαν από τις πυρηνικές δοκιμές καθώς και τις πρωτοβουλίες για την κλιματική αλλαγή στις Νήσους Μάρσαλ, αλλά οι πρωτοβουλίες απέτυχαν επανειλημμένα να συγκεντρώσουν υποστήριξη από το Κογκρέσο, παρόλο που αποτελούν μέρος μιας συνεχιζόμενης συνθήκης με τα νησιά Μάρσαλ και μια ευρύτερη προσπάθεια εθνικής ασφάλειας για την ενίσχυση της καλής θέλησης στον Ειρηνικό για την αντιμετώπιση της Κίνας.

Στο άρθρο μου στο skygoal.gr για το ποδόσφαιρο στα νησιά Μάρσαλ αναφέρω τις δοκιμές πυρηνικών όπλων που έγιναν στην περιοχή.

Πηγή: peoplesworld.org

Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτα στο Grist.org.