Η Γροιλανδία Δεν Είναι Προς Πώληση. Και Δεν Θα Είναι Ποτέ.

Με πολλούς τρόπους, είμαστε εντελώς διαφορετικοί. Είμαστε ένας Γροιλανδός και μια Δανή, με πολύ διαφορετικές πολιτικές πορείες πίσω μας, που ζούμε σε διαφορετικές ηπείρους και βρισκόμαστε σε αντίθετες πλευρές του πολιτικού φάσματος.

Αλλά καθώς ο Πρόεδρος Τραμπ απειλεί για άλλη μια φορά τους λαούς και τις χώρες μας — εκφράζοντας ξανά την ίδια πρόθεση που είχε και στην πρώτη του θητεία να αγοράσει τη Γροιλανδία, ένα αναπόσπαστο μέρος του Βασιλείου της Δανίας — ενωνόμαστε με ένα κοινό μήνυμα: Η Γροιλανδία δεν είναι προς πώληση και δεν θα είναι ποτέ.

Ο ένας από εμάς, ο Lynge, έχει αφιερώσει δεκαετίες στον αγώνα για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των Γροιλανδών και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του αριστερού πολιτικού κόμματος Inuit Ataqatigiit, που κυβερνά σήμερα τη Γροιλανδία. Η άλλη, η Seeberg, έχει υπηρετήσει στα Δανικά και Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια ως μέλος του Συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος της Δανίας, για το οποίο ο βασιλιάς, ο Θεός και η πατρίδα παραμένουν η ιερή τριάδα.

Με αυτή την έννοια, εκπροσωπούμε τόσο τον αποικιοκρατούμενο όσο και τον αποικιοκράτη — η Γροιλανδία ήταν αποικία της Δανίας έως το 1953 και απέκτησε αυτονομία το 1979.

Για χρόνια, όμως, οι δυο μας έχουμε συνεργαστεί για την ενίσχυση της κοινωνίας των πολιτών στη Γροιλανδία και για να διασφαλίσουμε ότι οι επιθυμίες και οι ανησυχίες των Γροιλανδών ακούγονται και λαμβάνονται υπόψη όσον αφορά τους φυσικούς πόρους της χώρας τους. Τη δεκαετία του 2010, το ενδιαφέρον της Κίνας για τη Γροιλανδία και τα ορυκτά της ήταν έντονο και προτάθηκαν τεράστια έργα χωρίς καμία ή ελάχιστη μέριμνα για τις επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή και το μέλλον των Γροιλανδών. Αυτή η «χρυσή» βιασύνη οδήγησε τους Γροιλανδούς να επανεξετάσουν το πώς θα μπορούσαν να ωφεληθούν από τις δυνατότητες της χώρας τους, και σήμερα η Γροιλανδία είναι καλύτερα προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει ξένα συμφέροντα.

Το πιο σημαντικό συμπέρασμα, με την πάροδο του χρόνου, είναι ότι ακόμη και στη θεωρητική του μορφή, οι Γροιλανδοί δεν ενδιαφέρονται να πουληθεί η χώρα τους ή να αποφασίζουν άλλοι για τη μοίρα του έθνους τους με σκοπό το κέρδος ή για ιδιοτελείς λόγους.

Είναι παράνομο για οποιονδήποτε να έχει ιδιωτική ιδιοκτησία γης στη Γροιλανδία και, από το 2009, τα δικαιώματα στους φυσικούς πόρους της ανήκουν συλλογικά στον λαό της Γροιλανδίας. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο να το κατανοήσει ένας επιχειρηματίας ακινήτων όπως ο Τραμπ, αλλά όταν ένας λαός χτίζει ένα έθνος και προωθεί την κουλτούρα και τις αξίες του, η γοητεία του χρήματος είναι μικρότερη από ό,τι μπορεί να φαντάζεται.

Οι Γροιλανδοί, μετά από χρόνια αγώνα για μεγαλύτερη αυτονομία, δεν έχουν καμία επιθυμία να ανταλλάξουν εκατοντάδες χρόνια δανικής κυριαρχίας με αμερικανική. Όταν οι Γροιλανδοί ακούν τον Τραμπ να λέει ότι η κατοχή της Γροιλανδίας είναι «απόλυτη αναγκαιότητα» για τις Ηνωμένες Πολιτείες και ότι πιστεύει πως «θα την αποκτήσουμε» — ακόμη και αρνούμενος να αποκλείσει τη χρήση βίας για να το πετύχει — ακούμε μόνο τον απειλητικό ιμπεριαλισμό μιας άλλης εποχής. Οι Γροιλανδοί και οι Δανοί θεωρούν τις Ηνωμένες Πολιτείες καλό φίλο εδώ και δεκαετίες, κάτι που καθιστά αυτή τη στάση ακόμα πιο εξωφρενική. Οι φίλοι δεν απειλούν τους φίλους.

Οι Γροιλανδοί θέλουν να χαράξουν την πορεία ανάπτυξης της χώρας τους και το κάνουν από τότε που καθιερώθηκε η αυτοδιακυβέρνηση πριν από 16 χρόνια, αναλαμβάνοντας την κύρια ευθύνη σε πολλούς τομείς δημόσιας πολιτικής, ενώ συνεχίζουν να συνεργάζονται στενά με τη Δανία σε άλλους.

Οι Αμερικανοί, συμπεριλαμβανομένου του Τραμπ, πρέπει να καταλάβουν ότι οι Γροιλανδοί δεν είναι Δανοί, είναι κυρίως Ινουίτ — ναι, οι ίδιοι άνθρωποι με κάποιους από τους αυτόχθονες της Αλάσκας. Αν και η δανική και ακόμη και η αγγλική γλώσσα είναι ευρέως κατανοητές και ομιλούμενες, η γροιλανδική είναι η επίσημη γλώσσα και ο πολιτισμός των Ινουίτ της Γροιλανδίας παραμένει ισχυρός. Καθώς οι Γροιλανδοί προσπαθούν να ανακτήσουν και να διατηρήσουν παραδόσεις και πολιτιστικά στοιχεία που είχαν παραμεληθεί και καταπιεστεί για εκατοντάδες χρόνια, η αίσθηση της μοναδικής τους ταυτότητας είναι ίσως πιο δυνατή από ποτέ.

Σε ολόκληρη την Αρκτική, οι Ινουίτ των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά και της Ρωσίας εμπνέονται από την πρόοδο των Γροιλανδών, από το έθνος που χτίζουν και από την προσπάθειά τους να καθορίσουν το δικό τους μέλλον. Ο τρόπος με τον οποίο συχνά αντιμετωπίζονται οι αυτόχθονες στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι γλώσσες και οι πολιτισμοί τους έχουν περιθωριοποιηθεί, σίγουρα δεν αποτελεί καλό επιχείρημα υπέρ της ιδέας μιας αμερικανικής Γροιλανδίας.

Οι Γροιλανδοί, γενικά, δεν επιθυμούν να γίνουν Αμερικανοί. Πολλοί δεν θέλουν καν να είναι Δανοί. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να είναι. Μπορούν να παραμείνουν Γροιλανδοί. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση που διεξήχθη από μια γροιλανδική και μια δανική εφημερίδα έδειξε ότι μόνο το 6% των Γροιλανδών θέλει να εγκαταλείψει το δανικό βασίλειο και να ενταχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ το 85% αντιτίθεται.

Η ένωση της Γροιλανδίας και της Δανίας, μαζί με τα Νησιά Φερόες, μοιάζει με τη σχέση μεταξύ αδελφών. Κατά καιρούς υπάρχει «σκληρή αγάπη», και σίγουρα οι κοινωνίες μας δεν συμφωνούν σε όλα. Αλλά όταν ο νταής της αυλής, σε αυτή την περίπτωση ο Τραμπ, επιτίθεται σε έναν από εμάς, ενωνόμαστε και του απαντάμε.

Η Γροιλανδία δεν είναι απλώς μια έκταση γης προς πώληση — είναι ένα έθνος. Και σε αυτό το ζήτημα, η Γροιλανδία και η Δανία ωφελούνται από τη μεταξύ τους συνεργασία.

Άρθρο των Aqqaluk Lynge και Gitte Seeberg  στους New York Times 

Ο Aqqaluk Lynge είναι πρώην πρόεδρος του Ινουιτικού Κυκλικού Συμβουλίου και ήταν μέλος του Μόνιμου Φόρουμ των Ηνωμένων Εθνών για Αυτόχθονα Ζητήματα. Η Gitte Seeberg είναι πρώην μέλος τόσο του Δανικού όσο και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και υπήρξε γενική γραμματέας του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση (WWF) Δανίας.