Αντικύθηρα: Ένα νησί που πεθαίνει

Ενα μικρό νησί, αγκυροβολημένο... μεσοπέλαγα, ανάμεσα στα Κύθηρα και την Κρήτη. Σήμερα το νησί αυτό τα Αντικύθηρα αργοπεθαίνει έχοντας πλέον μόνο 20 κατοίκους και δη ηλικιωμένους.

Παιδιά δεν υπάρχουνε καθόλου παρά μόνο 3 μικρά αγοράκια από την αγροτική γιατρό που τελειώνει και η σύμβαση της. Λογικά στα χρόνια τα δικά μας θα ζήσουμε και την ερημοποίησή του. Συνεπώς κινδυνεύει άμεσα να γίνει βραχονησίδα, αν δεν ταράξει κάποιος τα νερά. Κάποτε έως τα μέσα του 20ου αιώνα στα Αντικύθηρα ζουσαν περίπου 1000 κάτοικοι με δύσκολες συνθήκες διαβίωσης.

Ο πληθυσμός των Αντικυθήρων μειώθηκε λόγω της έλλειψης βιώσιμων θέσεων εργασίας και της μεγάλης αναπτυξιακής υστέρησης, όπως εξάλλου και σε όλα τα μικρά νησιά της Ελλάδας.

Οι κάτοικοι ασχολούνταν μόνο με τον πρωτογενή τομέα και όταν η μόρφωση απέκτησε μεγάλη σημασία, τα παιδιά έφευγαν προς την Αθήνα ή τα Κύθηρα για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο ή το Λύκειο. Η έλλειψη υποδομών στο νησί ήταν τεράστια. Το λιμάνι και η ΔΕΗ κατασκευάστηκαν το 1986!  Οι κάτοικοι απέκτησαν τηλέφωνο στα σπίτια τους το 1999! Με τέτοιες συνθήκες η ζωή στο νησί έγινε αφόρητη.

Το κράτος όφειλε να λάβει μέτρα κατά τις κρίσιμες δεκαετίες του '60 και του '70, όπου η πληθυσμιακή συρρίκνωση ήταν εμφανής. Δυστυχώς δεν έγινε τίποτε. Καμία ενίσχυση στην πρωτογενή παραγωγή, καμία νέα θέση εργασίας, καμία φορολογική απαλλαγή. Νομίζω ότι είναι ήδη πολύ αργά. Δυστυχώς, ακόμη και η κοινωνική ζωή στο νησί είναι προβληματική και αυτό επηρεάζει και την ψυχοσύνθεση των μόνιμων κατοίκων, που συχνά νιώθουν εγκαταλειμμένοι από το κράτος.

Εδώ να σημειώσουμε ότι υπάρχουν εθελοντικά ιατρικά κλιμάκια, που επισκέπτονται το νησί, καλύπτοντας έτσι την απουσία του κράτους (Σύμπλευση, Ομάδα Αιγαίου, Ομάδα ΠΑΓΝΗ κ.λπ.)».

Η τροφοδοσία του νησιού σε αγαθά γίνεται 1 ή 2 φορές την εβδομάδα με το πλοίο της γραμμής. Δεν υπάρχει φούρνος, άρα και το ψωμί έρχεται με το πλοίο.  Η μεταφορά είναι ακριβή και οι Αντικυθήριοι πληρώνουν τη διαφορά από την τσέπη τους και σε ένα νησί όπου τα εισοδήματα είναι έτσι και αλλιώς ελάχιστα, ακόμα και το ψωμί διατίθεται σε τιμές πολλαπλάσιες».

Στις φωτογραφίες το μοναδικό σπίτι καφενείο και οι λίγες ψυχές στο λιμάνι κατά την αναχώρηση η άφιξη του πλοίου. Φυσικά στο πλοίο οι θέσεις πάντα ΆΔΕΙΕΣ..

Αυτά είναι  λίγα στοιχεία από μία ιστορία ενός νησιού που αργοπαιθαίνει και που λίγοι Έλληνες γνωρίζατε. Γυρισμός δεν υπάρχει..

Θα ήτανε υπέροχο και μεγάλο στοίχημα να υπάρξει αναστροφή στην ερημοποίηση αυτού του υπέροχου νησιού.

Αφορμή η εκπομπή στο Ertflix "Νησιά στην άκρη" και αποσπάσματα άρθρων από το διαδίκτυο που με έκαναν πραγματικά να προβληματιστώ και να πληγωθώ..

Και όσους αγγίξει..

Άρθρο του Κωνσταντίνου Κρητικού