Ο Κύπριος Ευρωβουλευτής Φειδίας σε ρόλο κομπολογιού

Παρακολούθησα με προσοχή το τελευταίο podcast του ευρωβουλευτή μας, Φειδία Παναγιώτου, με συνομιλητή –ποιον άλλο;– τον Μακάριο Δρουσιώτη. Τα όσα αναφέρονται στον διάλογο από τον «εμπειρογνώμονα» Δρουσιώτη, καθώς και η εμφανής ιστορική άγνοια που επιδεικνύει ο ευρωβουλευτής Φειδίας στα ερωτήματα, τα σχόλια και τις αντιδράσεις του, είναι ενδεικτικά της αξιοθρήνητης νοητικής κατάστασης του τελευταίου, αλλά και της σημαντικής μερίδας του λαού που θριαμβευτικά τον εξέλεξε.

Από πού να ξεκινήσουμε; Από τους ποθκιάντραπους ισχυρισμούς του Δρουσιώτη ότι «το 1878, χωρίς να πέσει μια σφαίρα, ενύχτωσεν τζι εξημέρωσεν τζι απελευθερώθηκεν η Κύπρος»; Από το ανήξερο «ποιο δημοψήφισμα;» του Φειδία, όταν ο Δρουσιώτης αναφέρθηκε απαξιωτικά στο Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950; Ναι, καλά ακούσατε. Η Κύπρος, σύμφωνα με τη λογική Δρουσιώτη –και του στρατευμένου σύντομα, αν όχι ήδη, Φειδία– ελευθερώθηκε από τους Άγγλους το 1878, οι οποίοι οικοδόμησαν ένα «πολιτισμένο και κοσμικό κράτος», ενώ έμπλεξε σε περιπέτειες όταν οι εθνικιστές ιθαγενείς διεκδίκησαν την ελευθερία τους.

Αυτές οι γραμμές, βέβαια, δεν γράφονται για να απαντήσουν ούτε στον αδαή Φειδία ούτε στον νενέκο (ναι, με «ε») Δρουσιώτη. Γράφονται για να ταρακουνήσουν, αν υπάρχει τέτοια περίπτωση, τον κοιμώμενο λαό, ο οποίος παρακολουθεί απαθώς κι αδιαμαρτύρητα την παραχάραξη της ιστορίας του όχι από Τούρκους ή Άγγλους επιβούλους (εκείνοι κάνουν τη δουλειά τους), μα από ελληνόφωνους αξιωματούχους, που ο ίδιος εξέλεξε, με αγγλοτουρκικό εγκέφαλο.

Βοηθήστε τον Συντάκτη Ύλης - Στηρίξτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία

Πρόκειται, δυστυχώς, για τα τραγικά αποτελέσματα του πολιτικού και ιστορικού αναλφαβητισμού της κοινωνίας μας. Όταν ένας άνθρωπος που δεν έχει ανοίξει βιβλίο στη ζωή του, που δεν έχει τις στοιχειώδεις γνώσεις για το οτιδήποτε, επιβραβεύεται από το εκλογικό σώμα με το αξίωμα του ευρωβουλευτή, είναι επόμενο ότι θα μετατραπεί σε «κομπολόι» στα χέρια του κάθε Μακάριου Δρουσιώτη. Η αντίσταση δεν είναι επιλογή· είναι υποχρέωση απέναντι στην πατρίδα και τη δημοκρατία μας.

Άρθρο του Ανδρέα Παπαέλληνα στην σελίδα Φωνή Ελευθερίας