Εξηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ

Για να καταλάβουμε τι ακριβώς συνέβη χθες στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεκινήσουμε από ένα απλό γεγονός της πολιτικής ζωής της χώρας. Αντίθετα με την λαϊκή άποψη, η συντριπτική πλειοψηφία των μεσαίων στελεχών των κομμάτων δεν είναι έμμισθοι(τουλάχιστον όχι άμεσα από το κόμμα τους). Δεν ισχύει αυτό όμως στους σχηματισμούς της αριστεράς. Συγκεκριμένα ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ έχουν διορισμένες έμμισθες κομματικές γραφειοκρατείες οι οποίες υπάγονται στην αντίστοιχη Κεντρική Επιτροπή. Ο τρόπος με τον οποίον συντηρούνται αυτές οι δομές είναι είτε με επιχειρηματική δράση των κομμάτων ή με την κρατική χρηματοδότηση(και ελάχιστα από συνδρομές μελών που όμως δεν είναι και πολύ αξιόπιστο μέσο). Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ αυτός ο μηχανισμός συντηρείται σχεδόν αποκλειστικά από δημόσιο χρήμα καθώς όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι οργανισμοί του είναι ελλειμματικοί (πχ. Αυγή). Επομένως, όσο τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ μειώνονται, τόσο μειώνεται και η κρατική χρηματοδότηση, κάτι το οποίο συνέβη στις εκλογές του 2023. Η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε και αυτή την κατάσταση. Μετά την πρώτη αποχώρηση έφυγαν μεν κάποια οικονομικά "βαρίδια" αλλά όπως δείχνει η κατάσταση στην Αυγή(η οποία αναγκάστηκε να αναστείλει το καθημερινό της φύλλο) το κόμμα εξακολουθούσε να μην μπορεί να συντηρήσει τον μηχανισμό του. 

Και εδώ υπάρχει το εύλογο ερώτημα. Μα δεν το έβλεπε αυτό η ίδια η γραφειοκρατία; Γιατί δεν γινόταν πχ μια εκστρατεία στα περίπου 170.000 μέλη του κόμματος να αποκτήσουν συνδρομή στην εφημερίδα που με το ζόρι πούλαγε 500 φύλλα την ημέρα. Εδώ έρχεται το δεύτερο σκέλος της απάντησης στην σημερινή εικόνα. Τα στελέχη αυτού του μηχανισμού διορίζονται με βάση την εσωκομματική δύναμη που έχει η "φράξια" τους. Θα έχετε ακούσει κάτι για ομάδες των "87", "7+7", "πολακικούς" και άλλους. Όλες αυτές οι παρακομματικές οργανώσεις είναι η συνέχεια των συνιστώσεων που υποτίθεται καταργήθηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα. Συνεπώς, ο κομματικός υπάλληλος δεν έχει χρέος στο κόμμα όπως συμβαίνει στο ΚΚΕ, αλλά στην φράξια του. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως, αντί να προσπαθούν τα στελέχη να μεγαλώσουν την πίτα, το σύστημα που έχουν εγκαθιδρύσει τους ενθαρρύνει να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τους ολοένα συρρικνώμενους πόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε συνδυασμό με την μη συμβατή για τα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ προσωπικότητα του Στεφάνου Κασσελάκη, αυτά τα δύο χαρακτηριστικά οδήγησαν στην χθεσινή κατάσταση. Από τα παραπάνω εξηγούνται και μια σειρά από άλλες καταστάσεις, όπως ο αυξημένος φανατισμός στα εσωκομματικά τους σε σύγκριση με άλλες παρατάξεις(πότε ήταν η τελευταία φορά που είδατε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να φωνάζει και να ξεστομίζει βωμολοχίες έξω από συνεδρίαση της Νέας Δημοκρατίας;). Επίσης εδώ βρίσκεται και ο λόγος που ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορούσε να διαγράφει τα άτομα που κατά καιρούς προκαλούσαν πρόβλημα στο κόμμα και εν μέρη γι αυτό δεν κατάφερε να επιβληθεί ενώ υπήρχε η εικόνα του "παντοδύναμου". Εν τέλη δεν ήταν. 

Βοηθήστε τον Συντάκτη Ύλης - Στηρίξτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία 

Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι η διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη γίνει, με την μάχη πλέον να δίνεται για το ποια ομάδα θα κρατήσει την σφραγίδα και την κρατική χρηματοδότηση για να μπορεί να συντηρεί τον "στρατό" της. Οι Κασσελικοί είχαν μια ήττα χθες αλλά αν το συνέδριο του κόμματος, που θα διεξαχθεί αρχές Νοεμβρίου, εγκρίνει την υποψηφιότητα του δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο το αν ο χθεσινός αποκλεισμός θα έχει ισχύ. Ότι και να συμβεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα προς αποφυγήν για την οργάνωση ενός κόμματος. Αυτός είναι ο λόγος άλλωστε που μπαίνουμε στον κόπο να γράψουμε και αυτήν την ανάλυση για ένα κόμμα που η καλύτερη προοπτική του πλέον είναι να γίνει κυβερνητικός εταίρος. 

Άρθρο του Ελεύθερος Νους (https://x.com/Eleutherosnous)