Le Figaro: Τα αποτελέσματα δεκαετιών πολιτισμικού μαρξισμού και ανοιχτών συνόρων σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε είναι πλέον ορατά και για τον πιο δύσπιστo

Το πολιτικό θέαμα στην Γαλλία εδώ και τρεις μήνες είναι θλιβερό και γκροτέσκο. Μία φούσκα που τροφοδοτείται στα μήντια από αναλυτές, δημοσιογράφους και ρεπόρτερ λαχανιασμένους που προσπαθούν να κρύψουν το κενό, το απόλυτο τίποτα, όπως σε κάτι κακές τηλεοπτικές σειρές όπου το κάστινγκ διαρκώς εναλάσσεται για να πείθονται οι νοικοκυρές ότι κάτι συμβαίνει. 

Τι «ισχυρό μήνυμα» στέλνει ο τάδε και ο δείνα παλιάτσος της πολιτικής, ποιες «κόκκινες γραμμές δεν πρέπει να ξεπεραστούν», ποιος δείπνησε με τον Πρόεδρο κρυφά ή φανερά, λες και όλα αυτά μπορούσαν να σημαίνουν ακόμα κάτι, το οτιδήποτε. Και δώστου δημοσκοπήσεις επί δημοσκοπήσεων, ποιος κέρδισε μία μονάδα σήμερα, ποιος θεωρείται καταλληλότερος και ποιος περνάει ή δεν περνάει το κατώφλι της Βουλής. Μία δίνη ανοησίας που κάνει τα άκρα να τρίβουν τα χέρια τους. 

Αντιμέτωπη με μια διαρκώς υποβαθμιζόμενη οικονομική και κοινωνική κατάσταση, με άνοδο της βίας όλων των ειδών, πανευτυχείς λαθρέμπορους ναρκωτικών, αντισημιτισμό, λαθρομετανάστευση, ισλαμισμό κ.λπ., η πολιτική εξουσία ανήμπορη χρονοτριβεί και κάνει κύκλους ζαλισμένη σαν κοτόπουλο.

Η αποτυχία να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά οτιδήποτε έχει διαβρώσει παντελώς την εμπιστοσύνη στην πολιτική και τους θεσμούς. Για πολλούς, η Γαλλία έχει γίνει μια χώρα όπου δεν είναι πλέον καλό να ζει κανείς, τουλάχιστον σε ορισμένες πόλεις και γειτονιές. Για να μην αναφέρουμε τις επιπτώσεις της εικόνας και της θέσης της Γαλλίας στην Ευρώπη και στον κόσμο. 

Τα αποτελέσματα δεκαετιών πολιτισμικού μαρξισμού και ανοιχτών συνόρων σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε είναι πλέον ορατά και για τον πιο δύσπιστο. 

Άρθρο του Jean-Pierre Le Goff στην Le Figaro (20/12/24)

Μετάφραση στα ελληνικά για το True Democracy Babis Georges Petrakis